PIDATO (SESORAH)

PIDATO (MEDAR SABDA)

Pidato utawa sesorah, ana sing sing nyebutaken “ medar sabda “, yaiku salah sijine kegiatan ngomong ning arepe wong akeh utawa masyarakat, sing tujuane ngupai weruh, lan ngajak , utawa njelasaken ,ngupai informasi ning sing pada ngrungokaken, supaya ngerti lan bisa kegugah atine.

Medhar sabda utawa pidato jenise macem-macem, ana sing sifate tradisisi ,lan pidato sing sifate umum .Ning pelaksanaane kegiatane bisa dawa, ringkes lan sederhana, gumantung ning kebutuhane lan tujuane. Sing jelas pidato bisa diterapaken ning endi bae . Contone pidato ning salah sijine kegiatan sing sifate tradisi, yaiku nglestarikaken budaya utawa adat, upamane ning adicara :Mantu, Sunatan, Rasulan, Kelaiiran/Sepasaran bayi, Kesripahan (kematian) lan sejen-sejene. Pidato uga bisa ning kegiatan sekolah, Pemerintahan, Organisasi lan sejen-sejene.

Mulane siswa  sing arep  ulih tugas medhar sabda utawa arep pidato kudu ngerti lan

gelem genau pidato sing bener lan pas bari sing lagi dipidatokaken. Conto diawiti sing :

1.        Unggah-ungguh basa

Basa sing diucapaken / diomongaken kudu bisa dimangerteni,dipahami ning sing pada ngrungokaken, baka basane alus, sederhana lan bagus wong iku ngrasa dihormati lan suasane dadi nyenengaken, basa kudu pas bari kaidah-kaidah paramasastrane .

2.        Sikap utawa trapsila.

Ngomong ning arepe wong akeh, sikap, sopan santun lan penampilane kudu dijaga lan kudu pas bari adicarane.

3.        Busana utawa pakean.

Pamedar sabda kudu ngepasaken busana utawa pakean sing dienggo, pas bari adicara sing lagi ditindakaken, bli kena nganggo pakean/busana sekarepe dewek.

4.        Nguasani materi sing lagi dipidatokaken.

Wong sing nguasai materi pidato, umume bisa nguasai ning kahanan , iku sing gawe pidatone bli kaku,tapi bisa gawe pidato dadi nyenengaken, sebab anane bumbu-bumbu omongan kaya guyonan, parikan, wangsalan bisa gawe nyenengaken suasanane.